منزلت اجتماعی و حرفه ای خود را مدیون تحصیل در دانشگاه جامع علمی کاربردی هستم

انسیه بابازاده خمیران که نام خانوادگی اش را بدون ذکر پسوند خمیران فاقد هویت می دانست به بیان خود دارای شخصیتی کمال گرا و علاقمند به حرفه خیاطی است. وی قبل از ورود به دانشگاه علمی کاربردی حدود 10سال سابقه کار شخصی دوزی دارد تا جایی که موفق به اخذ پروانه کسب از صنف خیاطان در زمینه پوشاک بانوان می گردد. از آنجاییکه کنکور را سد راه خویش می داند و از طرفی علاقه ای به ادامه تحصیل در رشته های نظریِ صرف ندارد، ترجیح می دهد که در زمینه مهارت مورد علاقه خویش تلاش و به طور مداوم اطلاعات خود را افزایش دهد. با همه این اوصاف، شخصیت کمال گرای حاضر در دومین جشنواره درون دانشگاهی رویش از آموزش عالی غافل  نمی گردد و ورود به دانشگاه علمی کاربردی را فرایندی می داند که در ترسیم آینده ای روشن و تحقق رویاهایش نقش اساسی بازی کرده است. به اعتقاد وی؛ نظام آموزشی ما بایستی از ابتدا تا دیپلم با شناسایی استعدادهای دانش آموزان، زمینه های لازم برای بروز علاقه مندی و مهارت آموزی  آن ها را فراهم آورد تا دانش آموزان از این طریق  بتوانند بر اساس توانمندی هایی که در نظام آموزشی کسب می کنند و بدون نگرانی از کنکور وارد دانشگاه شده بر تجربیات و علم خویش افزوده و راه ورود صحیح به بازار را پیدا کنند.

بابازاده خمیران با ورود به دانشگاه بیش از پیش به خلاءهای معرفتی حرفه مورد علاقه خویش که آن را به صورت تجربی دنبال می کرد، پی  می برد؛ آشنایی با تاریخ لباس ایران و انواع و اقسام مدل های گردآوری شده در کتب آموزشی، بازنگری در سنت ها و داشته های خویش در عرصه لباس، برخورداری از آموزش روز به روز،گام نهادن در طراحی لباس فراتر از تقلید و الگوبرداری صرف از غرب ، آشنایی با مفاهیم تخصصی رشته تحصیلی مورد علاقه خود، بهره گیری از ظرفیت های محلی، بومی و محیطی و الگوبرداری از آن ها در طراحی لباس، وجود آموزش ها و مشاوره های علمی کاربردی، بهره گیری از اساتید توانمند، مجرب، دلسوز و راهگشا، وجود کارگاه های آموزشی، واحدهای کارآفرینی، فراهم شدن فرصت حضور و شرکت در جشنواره های مختلف فرهنگی، هنری و... همه و همه از جمله مزایایی است که دانشگاه علمی کاربردی برای وی به ارمغان آورده است. دانشگاهی که به تاکید وی علاقه محور و انتخاب فرد در آن اولویت اساسی  دارد.

برای این دانشجوی مرکز آموزش علمی کاربردی بندر انزلی، عجین شدن تحصیل و کسب مهارت در دانشگاه علمی کاربردی با کار مداوم در محیط بیرون نوعی سرگرمی به حساب می آید که وی را از هرگونه احساس یکنواختی، دلزده گی و ناامیدی دور می سازد. حضور در دانشگاه توام با کارِ بیرون به یک طراح لباس فرصت می دهد تا  ضمن توانمندساختن خود، ذهن بازار را بخواند؛ با شرکت در استارت آپ های دانشگاهی با ایده های مختلف و جدید آشنا گردد و با مراجعه مشتریان به وی از سلایق و علایق آن ها اطلاعات کافی بدست آورد. بابازاده خمیران معتقد است با کار تجربی صرف و شخصی دوزی، اختیارعمل  از تو سلب و کارهایت معطوف به اراده و تصمیم یک فرد می گردد حال آن که در محیط دانشگاه می توان با سلایق، خواسته ها و نیازهای یک جامعه آشنایی پیدا کرد.

 وجود رقابت سالم و سازنده در تعامل با همکلاسی ها، جمع آوری نظرات و تئوری های مختلف، شناسایی استعدادها و توانمندی های گوناگون، آشنایی با مدیریت بازار و استفاده از اِلمان های شهری در طراحی لباس، همه و همه از جمله دستاوردهای نظام آموزش علمی کاربردی است که به بابازاده خمیران جسارت و جرات ریسک پذیری می دهد. ترجیح می دهد تا در کارش  نقش واسطه ها را کمرنگ کند و خود به تولید و عرضه مستقیم روی آورد. با وجود مشاوره های دقیق و سازنده اساتید به ویژه ریاست محترم مرکز آموزش علمی کاربردی محل تحصیل خود، بازار را بهتر بشناسد، آموزش چرخه رنگ را فراگیرد و با آموزش و کسب تجربه لازم، انواع و اقسام پارچه ها را بهتر بشناسد.

در یک کلام،  دانشگاه نه تنها مهارت وی را هدفمند کرده است که  حس آموزش دادن را در وی تقویت کرده است. جسارت و ریسک پذیری از یک سو و اعتماد به نفس بالا از سوی دیگر او را به این خود باوری می رساند که دیگر کارمند و دوزنده صرف لباس برای شخصی که به وی مراجعه می کند، نیست. لذا باید چرخ خیاطی بگیرد، کارگاهی دایر نماید، هنر تبلیغات را بیآموزد، کارهایش را در جشنوراه های مختلف عرضه نماید، از سبک های سنتی در فروش پا را فراتر گذاشته و به تجارت الکترونیک بپردازد، کارآموزانی را استخدام کند که هم می آموزند، هم کار می کنند و هم در کسب سود حاصل از فروش محصولات، شریک می گردند. آری برای وی برخوردار شدن از جسارت و ریسک پذیری است که به وی امکان می دهد تا مطالبه گرانه  به ادارات مختلف دولتی مراجعه و از امکانات، مزایا، تسهیلات و هر آنچه زمینه ساز برپایی و راه اندازی یک کسب و کار موفقیت آمیز، خلاقانه و مبتنی بر اراده و اختیارهست را بخواهد.

دانشجوی صاحب ذوق و کارآفرین استان گیلان، کسب منزلت اجتماعی و حرفه ای خود را مدیون تحصیل در دانشگاه جامع علمی کاربردی می داند و جهت اثبات ادعای خویش، نائب رئیس شدن در هئیت مدیره صنف خیاطی بندر انزلی را گواه می آورد. وی در یک جمله دانشگاه علمی کاربردی را جایی می داند که دانشجویان در آن ضمن فراگیری علم با کاربرد آموزه های علمی نیز آشنا می گردند.  

انسیه بابازاده خمیران در پایان، حضور خود در دومین جشنواره درون دانشگاهی رویش دانشگاه جامع علمی کاربردی را به عنوان فرصتی تلقی می کند که طی آن ضمن آشنایی با ایده های مختلف دانشجویان در سایر استان ها و نیز آشنایی با دوستان جدید از سلایق و نیازهای بازار سایر شهرها و استان های حاضر در آن آگاه می گردد. لازم به ذکر است در مراسم اختتامیه جشنواره بر حسب تدبیر و برنامه ریزی صورت گرفته توسط مسئولین دانشگاه جامع علمی کاربردی این فرصت در اختیار خانم انسیه بابازاده خمیران گذاشته شد تا طی دقایقی به عنوان یک دانشجو و نماینده کانون فرهنگی استان گیلان به ایراد سخن در خصوص مباحث مذکور بپردازد.